Uit handen van Burgemeester Bruls van Nijmegen ontving mede oprichter van mijnbuurt.nl, Eric Hendriks, onlangs de Zilveren Waalbrugspeld voor 25 jaar vrijwillige inzet voor de Wijkkrant van Nijmegen-Oost.Tijdens een parkfeestje voor de bezorgers van de Wijkkrant werd de voorzitter van de Stichting Wijkkrant Nijmegen Oost enorm verrast. ,,Ik wist van niets”, zegt Eric, ,,en dan zie je ineens de burgemeester het terrein oplopen. Toen kreeg ik al wel een vermoeden. Na zijn lovende speech werd ik ook nog toegezongen door de vrijwilligers van de Wijkkrant. Een beetje verlegen werd ik er wel van. Het is natuurlijk hartstikke leuk om onderscheiden te worden, hoewel ik meteen besef dat we het met zijn allen samen doen. En 25 jaar, tja voor je het weet ben je al een generatie lang met iets bezig.”
Deurwaarder op de stoep
Eric, geboren in Nijmegen-Oost, groeide op in het dorp Beuningen. Toen hij op zijn 30e, na een echtscheiding, weer terugkwam in de wijk kende hij er niemand. Eric voelde zich behoorlijk alleen. Bij de wijkkrant werd toen om een redacteur gevraagd en Eric meldde zich aan: ,,Ik werkte in de IT en zat ‘s-avonds alleen thuis. Door in de redactie mee te draaien en buurtgenoten te interviewen leerde ik in korte tijd veel mensen kennen en kreeg ik nieuwe vrienden. Ik voelde me er al snel helemaal thuis. Ook hoorde ik dat mensen die ik had geïnterviewd gemakkelijk op straat werden aangesproken. Het werkt als ze al iets over je weten door een stukje in de krant. Dat breekt het ijs. De Wijkkrant bleek een soort ontmoetingsmachine. Dat vond ik zo leuk dat ik het ben blijven doen.”
Toen de zittende voorzitter ermee stopte besloot Eric zijn taak over te nemen. Dat ging echter niet zonder slag of stoot. ,,Na een paar weken stond er plots een deurwaarder op de stoep. Bleek er 10.000 gulden aan schulden open te staan. Ik wilde niet dat de krant hieraan ten onder zou gaan, heb het geld voorgeschoten en ben direct gaan praten met de schuldeisers. Ondertussen haakten de redactieleden stuk voor stuk af. Op een gegeven moment was ik zelfs helemaal alleen over! Gelukkig is het allemaal goedgekomen. Ik vond nieuwe mensen en de krant, die toen al ruim 25 jaar bestond, kroop weer uit het dal. Volgend jaar viert de Wijkkrant haar 50-jarig bestaan.”
Ook een buurtplatform
Buurtbewoners vroegen Eric of de Wijkkrant niet ook het internet op kon. Met de 15-jarige Rik en de 16-jarige Katja die beide een ICT-opleiding volgden, bouwde hij een wijkwebsite. Mensen konden zich inschrijven en de nieuwsbrief ontvangen. In korte tijd waren dat er al 700. Eric: ,,Op een dag vroeg de wijkmanager of ik erover wilde vertellen op een burgerparticipatiecongres in de stad. Er kwamen veel leuke reacties. Inwoners uit andere wijken wilden ook wel zo’n buurtsite. Toen realiseerde ik me dat ik van mijn hobby misschien wel mijn werk kon maken. ‘s-Avonds zat ik met mijn zoon op de bank en bedachten we de naam mijnbuurtje.nl. Ik gaf mijn baan op en inmiddels bestaat het bedrijf al bijna 10 jaar en Rik werkt er nog steeds. Eigenlijk is mijnbuurtje.nl een uit de hand gelopen inwonersinitiatief.”
Het geheim van het succes
Op de vraag of het internet het niet van de Wijkkrant gaat overnemen is Eric heel duidelijk: ,,Natuurlijk is een platform veel minder beperkt, maar een krant is fysiek zichtbaar en kost geen stroom. Een papieren krant lezen is ook een andere beleving. Ik heb er wel voor gevreesd, maar de realiteit is dat de Wijkkrant alleen maar is gegroeid: hij is dikker geworden en wordt bezorgd op steeds meer adressen, ook buiten de wijk. Het geheim zit hem denk ik in de goed geschreven verhalen over mensen, gebouwen, geschiedenis en gebeurtenissen in de buurt. Met veel variatie en mooie foto’s. We hebben een leuk team vrijwilligers die elkaar versterken en waarin altijd ruimte is voor nieuwe ideeën. Ze werken voor de krant en ook voor het platform. Ik denk dat verschillende media elkaar juist versterken, al ben ik wel benieuwd hoe de toekomst eruit ziet. Jongeren zijn meer van het beeld, al dan niet bewegend.”
Crisis leidt tot 1400 Fans
De coronatijd was overigens wel een crisismoment voor de Wijkkrant. Adverteerders haakten af en de bezorging was slecht en werd te duur. ,,De bezorging gebeurt nu door 100 vrijwilligers; geweldig dat we dat voor elkaar hebben gekregen. We willen onafhankelijk zijn van de gemeente en ontvangen geen subsidie. Toen kwam het idee om een FAN-campagne te beginnen. Ik vond dat best spannend. Je vraagt om hulp wat ook averechts kan werken. Maar na een paar dagen hadden we al honderden FANs en inmiddels betalen 1400 buurtbewoners 10 euro per jaar om het voortbestaan van de Wijkkrant te garanderen. Eigenlijk vind ik dat pas een echt eerbetoon.”